ΟΣΤΕΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
Η οστεοπαθητική είναι ένα σύστημα διάγνωσης και θεραπείας ενός ευρέος φάσματος μυοσκελετικών παθήσεων και άλλων προβλημάτων που προκύπτουν από αυτές, το οποίο «συνέλαβε» ο Andrew Taylor Still στα τέλη του 18ου αιώνα. Οι αρχές που διέπουν τη θεραπεία και τη διάγνωση των προβλημάτων των ασθενών είναι οι εξής:
• Η οστεοπαθητική είναι ένα σύστημα διάγνωσης και θεραπείας ενός ευρέος φάσματος μυοσκελετικών παθήσεων και άλλων προβλημάτων που προκύπτουν από αυτές, το οποίο «συνέλαβε» ο Andrew Taylor Still στα τέλη του 18ου αιώνα. Οι αρχές που διέπουν τη θεραπεία και τη διάγνωση των προβλημάτων των ασθενών είναι οι εξής:
• Το σώμα είναι ένα σύνολο.
• Η δομή και η λειτουργία είναι αλληλένδετα συνδεδεμένες.
• Το σώμα έχει δυνατότητα αυτό-ρυθμίση, αυτό-ίασης και διατηρήση της υγείας.
Παρά το γεγονός ότι η οστεοπαθητική «γεννήθηκε» μέσα από την απόρριψη της συμβατικής Ιατρικής, το πέρασμα του χρόνου έφερε την οστεοπαθητική ολοένα και πλησιέστερα της. Έτσι , σταδιακά κατέστη μια επιστημονικά τεκμηριωμένη προσέγγιση.
Ο Οστεοπαθητικός έχει ως στόχο να φέρει το σώμα σε μια κατάσταση ισορροπίας έτσι ώστε να επιτρέψει στους αυτορυθμιστικούς μηχανισμούς του σώματος να δράσουν. Δια μέσου αφής, εξειδικευμένων χειρισμών, άμεσων ή έμμεσων τεχνικών, κινητοποιήσεων αρθρώσεων, περιοτονιών ή άλλων ιστών έχει πάντα ως στόχο να βοηθήσει την έμφυτη τάση του ασθενή για αυτοϊαση.
Σκεπτόμενος πως σώμα-πνεύμα-νους λειτουργούν ως αλληλένδετες δομές, προσπαθεί πάντα να εντοπίσει την πρωταρχική δυσλειτουργία και να την επιδιορθώσει.
Η απάντηση είναι πολύπλοκη, γιατί υπάρχει μεγάλη αλληλοκάλυψη τεχνικών και συνάφεια των παθήσεων που αντιμετωπίζουν οι τρεις κλάδοι, αλλά και λόγω των ιδιαιτεροτήτων του κάθε επαγγελματία. Κάθε κλάδος έχει τη δική του θεωρητική βάση στην οποία βασίζεται η θεραπεία και ως εκ τούτου διαφέρει. Για παράδειγμα, οι φυσιοθεραπευτές αντιμετωπίζουν ασθενείς με οσφυαλγία χρησιμοποιώντας μηχανήματα, κινητοποίηση και ασκήσεις για την αποκατάσταση του προβλήματος, ενώ οι χειροπράκτες επικεντρώνονται στη λειτουργία της σπονδυλικής στήλης και στις τεχνικές χειρισμού. Στην οστεοπαθητική, η θεραπεία εστιάζει όχι μόνο στα προφανή συμπτώματα (πόνος στην πλάτη), αλλά και σε ολόκληρο τον ασθενή, προσπαθώντας να εντοπίσει τους μηχανικούς ή λειτουργικούς λόγους που προκάλεσαν εξαρχής το πρόβλημα. Ωστόσο, διαφορετικοί θεραπευτές αντιμετωπίζουν τους ασθενείς με διαφορετικούς τρόπους. Έτσι, στα θεραπευτικά τους σχέδια, οι οστεοπαθητικοί μπορεί να δίνουν τόση προσοχή στη σπονδυλική στήλη όση θα έδινε ένας χειροπράκτης ή ένας φυσιοθεραπευτής σε μια ολιστική αξιολόγηση του ασθενούς, ή μπορεί να μην αναπτύσσουν τη θεραπεία τους γύρω από ανατομικές τεχνικές. Από την πλευρά του ασθενούς, θα πρέπει να αναζητήσει ποια προσέγγιση ταιριάζει καλύτερα στις πεποιθήσεις του, τι ταιριάζει στο σώμα του και ποιος θεραπευτής του δίνει αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη.